علم الدراسه لازم هست اما کافی نیست
تفاوت علم الدراسه و علم الوراثه
آیت الله العظمی جوادی:
عالمان دین جای انبیا نشسته اند «العلماء ورثة الأنبیاء»؛ ما یک علم الدراسه داریم و یک علم الوراثه. وجود مبارک امام باقر (سلام الله علیه) به قتاده که از مفسّران کوفه بود، فرمود چگونه فتوا می دهی؟ عرض کرد من به قرآن فتوا می دهم. فرمود :چگونه به قرآن فتوا می دهی در حالی که «ما ورَّثک الله من القرآن حرفاً»؛ تو یک حرف از قرآن ارث نبردی؛ با این که وی جزو مفسّران معروف است و بسیاری از آیات را مرحوم شیخ طوسی در تبیان از قتاده نقل می کند که این طور معنا کرده است. مرحوم امین الاسلام در مجمع البیان از قتاده نقل می کند که قتاده جزو مفسّران معاصر امام صادق (سلام الله علیه) بود. عمده آن است که این ها علم الدراسه داشتند ولی علم الوراثه نداشتند. علم الدراسه همین است که شما می بینید در حوزه ها انسان چند سال درس می خواند، گاهی به مقصد می رسد و گاهی نمی رسد.
از علم الدراسه کاری ساخته نیست؛
عمده، علم الوراثه است که «العلماء ورثة الأنبیاء»
در علم الوراثه، حقیقتی نهفته است که در میراث مال نهفته نیست. در میراث مال تا مورّث نمیرد چیزی به وارث نمی رسد، اما
در میراث علم و دین، تا وارث نمیرد چیزی به او نمی دهند.
پس فرق جوهری ارث مال و ارث دین، این است که در ارث مال تا مورّث نمیرد چیزی به وارث نمی رسد؛ اما در ارث علم، تا وارث نمیرد چیزی به او نمی دهند.
منظور از این موت هم موت ارادی است؛
این نکته جزو دستورات وجود مبارک پیغمبر، حضرت امیرالمؤمنین و سایر ائمه (علیهم السلام) است که
«موتوا قبل أن تموتوا»
و این مرگ،مرگ شهوت و غضب است.
