روش تحصیل در حوزه علمیه
منبع: نور مجرد صفحه129تا131
علامه حسینی طهرانی:
غرض از حوزه تربیت فقیه عارف باللـه است،
نه این که طلبه مدّتى در حوزه بماند و با زبان عربى و برخى اصطلاحات آشنا شده و بعد درس را رها کند و صرفا به وعظ و خطابه و اشتغالات دیگر مشغول شود.
__شما آنقدر درس بخوانید که مجتهد شوید، و تا قبل از رسیدن به درجه اجتهاد، غیر از درس و تحصیل کارى انجام ندهید. وقتى مجتهد شدید خداوند وظیفه شما را روشن میکند، حال تألیف باشد یا تدریس یا مسجددارى و اقامه نماز و یا غیر آن.
__ به هیچ وجه درس را رها نکنید.
__طلبه در صورتى در جامعه آنچنانکه باید و شاید، مفید خواهد بود که مجتهد و فقیهى باشد با فکرى عمیق و نظرى دقیق، و به علوم و معارف کتاب خدا و سنّت کاملاً آشنا باشد؛ براى تبلیغ و ترویج دین چنین اشخاصى لازم است و
بدون به دست‌آوردن ملکه اجتهاد غرض از تحصیل در حوزه علمیّه محقّق نمى‌شود.
__رسول خدا صلّى‌اللـه‌علیه‌وآله‌وسلّم و أئمّه طاهرین علیهم‌السّلام دستورداده‌اند که مؤمنین به دنبال علم بروند و در دین متفقّه شوندو تفقّه در دین فقط به معنى آموختن علم فقه و اصول نیست، بلکه انسان باید همه أبعاد و جوانب دین را بشناسد و فهمى عمیق نسبت به آن پیدا کند.
دین مشتمل است بر توحید و معاد و ولایت و اخلاق و فروع فقهى، و لذا آموختن تفسیر و أخلاق و فلسفه و عرفان و تاریخ و سیره نیز لازم است و
تا کسى در همه این زمینه‌ها متخصّص و مجتهد نشود،
فقیه واقعى نخواهد بود.
سرچشمه همه علوم و معارف إلهیّه و حقائق ربّانیّه و مکارم أخلاق و أحکام شریعت غرّاء، توحید حضرت حقّ است و کسى که أهل توحید نباشد گرچه در فروع جزئى مسلّط و متضلّع باشد، هرگز آن فقیه واقعى که امام صادق علیه‌السّلام، از او تمجید نموده‌اند نیست. کسى که عرفان را ردّ کرده و راه توحید را باطل میداند، عالم حقیقى نیست.
