«وَ قالُوا قُلُوبُنا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَقَلیلاً ما یُؤْمِنُونَ» (بقره، 88)
ترجمه: و (به پیامبران) گفتند: دل هاى ما در غلاف است (و از گفته هاى شما چیزى نمى فهمیم). چنین نیست، بلکه خداوند به سبب کفرشان، آنان را از رحمت خود دور ساخته (و به همین دلیل چیزى درک نمى کنند) و کمتر ایمان مى آورند.
افراد سرکش در پاسخ به دعوت پیامبران مى گفتند: ما حرف هاى شما را نمى فهمیم و چیزى را که نفهمیم نمى توانیم بپذیریم.
قرآن مى فرماید: چنین نیست که حرف پیامبران براى مردم قابل فهم نباشد بلکه روحیه لجاجت و حق پوشى باعث شده تا گروهى قادر به درک حقایق نباشند و کمتر ایمان بیاورند.
از این آیه مى آموزیم که:
سعادت و شقاوتِ انسان به دست خود اوست، اگر گروهى مورد قهر و لعنت الهى قرار مى گیرند به خاطر کفر و لجاجت خودشان است و گرنه خداوند اسباب هدایت همه را فراهم نموده است.